Het eiland Halmahera ligt in het noordoosten van Indonesië, in de provincie Maluku Utara (Noord Molukken). Het is het grootste Molukse eiland, met een oppervlakte van bijna 18.000 km2 (dat is bijna half zo groot als Nederland). Er wonen echter maar ongeveer 170.000 inwoners, het is dus erg dunbevolkt. Het binnenland is dichtbebost, de meesten mensen wonen aan de kust en leven van landbouw en visserij.
In de jaren 1999-2000, vlak na het uitbreken van de Aziatische economische crisis en het aftreden van president Suharto, braken er op Halmahera gevechten uit tussen groepen 'oorspronkelijke' bewoners en migranten van andere eilanden. Het ging hierbij vooral om controle over land, hulpbronnen en politieke macht in een tijd dat Indonesië te maken had met een gezagsvacuüm.
Maar, mede onder invloed van het geweld elders op de Molukken (vooral Ambon) kreeg het geweld ook een religieuze component en werd het christenen tegen moslims. Duizenden mensen kwamen om terwijl dorpen, kerken en moskeëen in brand werden gestoken en er ontstond een grote stroom vluchtelingen naar andere eilanden. Inmiddels is de rust weer teruggekeerd. Op Halmahera als geheel is het aandeel christenen en moslims ongeveer gelijk.
Mijn standplaats voor de komende tijd zal het stadje Tobelo zijn, in het noorden van Halmahera. Het is de grootste 'stad' van het eiland, met ongeveer 10.000 inwoners en een belangrijke haven. Tobelo en de omliggende regio zijn hoofdzakelijk christelijk. Hier zal ik gaan werken met de organisatie PPLPP-SANRO, die zich bezig houdt met plattelandsontwikkeling en is opgericht vanuit de Protestantse kerk van Halmahera.
